بارداری در سن بالای ۳۵ سال

بارداری در سن بالای ۳۵ سال

بارداری در سن بالا به معنای بارداری در سن بالای ۳۵ سال است. اگرچه بسیاری از زنان می‌توانند بعد از ۳۵ سالگی یا حتی ۴۰ سالگی باردار شوند و کودکان سالمی به دنیا آورند، اما این موضوع نمی‌تواند به معنای عدم نیاز به اقدامات هوشمندانه و دقت بیشتر در مراحل بارداری باشد.به همین دلیل، مراقبه و آگاهی از مسائل مرتبط با بارداری در این سنین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تحقیقات نشان داده‌اند که بارداری در سن بالای ۳۵ سال ممکن است با عوارض و چالش‌های خاصی همراه باشد.

برخی از مشکلات شایع در بارداری در سنین بالا

• زایمان زودرس: ریسک زایمان زودرس در زنان بارداری در سن بالای ۳۵ سال بیشتر است.
• نقص های مادرزادی: افزایش سن می تواند خطر نقص های مادرزادی در نوزاد را افزایش دهد.
• چندقلو بارداری: احتمال بارداری چندقلو در این سنین بیشتر است که نیاز به مراقبت و نظارت پزشکی دقیق تر دارد.
• دیابت بارداری: افزایش سن می تواند خطر ابتلا به دیابت بارداری را افزایش دهد.
• زایمان سزارین: احتمال زایمان سزارین در این سنین بیشتر است.
• خونریزی پس از زایمان: خونریزی پس از زایمان ممکن است در این سنین شدیدتر باشد.
• وزن نوزاد: نوزادان متولد شده از مادران بالای ۳۵ سال ممکن است با وزن کمتری به دنیا بیایند.
• وزن بالا نوزاد: این مسئله نیز در برخی موارد دیده می شود.

برای مطالعه مطالب بارداری در دوران بزرگسالی، چالش‌ها و فواید به صفحه مجله بارداری مراجعه کنید

انواع روش های پیشگیری از بارداری

افرادی که می‌خواهند زمان بچه‌دار شدن خود را انتخاب کنند، باید از روش جلوگیری از بارداری استفاده کنند. هم برای مردان و هم برای زنان ابزارها، داروها و روش‌های مختلف دیگری برای جلوگیری از تشکیل نطفه وجود دارد. بعضی از روش‌های پیش‌گیری از بارداری در مقایسه با سایر راه‌کارها مطمئن‌تر هستند. قابل اعتماد بودن یک روش به این بستگی دارد که چقدر با دقت از آن استفاده کنید.روش های پیشگیری از بارداری به دو روش هورمونی و غیرهورمونی تقسیم می شود که در ادامه به هریک از آنها خواهیم پرداخت.

جلوگیری از بارداری با استفاده از روش های هورمونی

روش‌های هورمونی جلوگیری از بارداری همگی حاوی مقادیر کمی از هورمون‌های استروژن و پروژسترون مصنوعی هستند. این هورمون‌ها به منظور کنترل باروری، فعالیت هورمون‌های طبیعی بدن را مهار می‌کنند. روش‌های هورمونی جلوگیری از بارداری به طور معمول تخمک‌گذاری را در بدن متوقف می‌کنند. علاوه بر این، این روش‌ها تغییراتی در مخاط دهانه رحم ایجاد می‌کنند و جلوگیری می‌کنند از اسپرم مردان از دهانه رحم عبور کنند. همچنین، با تغییرات در پوشش دیوار رحم نیز می‌توانند از لانه‌گزینی تخمک جلوگیری نمایند.

انواع روش های هورمونی جلوگیری از بارداری

• قرص های خوراکی ضد بارداری
• آی یو دی هورمونی
• آمپول های ضد بارداری:
• حلقه ی واژینال
• ایمپلنت زیر پوست یا کاشت کپسول ضد بارداری زیر پوست
هر یک از این روش ها مزایا و معایب خود را دارند که در ادامه به هریک از آنها خواهیم پرداخت

قرص های ضد بارداری

قرص های ضد بارداری خوراکی حاوی ترکیبات هورمونی استروژن و پروژستین هستند. این قرص ها جلوگیری از تخمک گذاری (آزاد شدن تخمک از تخمدان) را انجام می دهند. اگر شما بیش از ۳۵ سال سن داشته، سیگار می کشید، سابقه لخته شدن خون دارید، سابقه سرطان پستان دارید یا در حال حاضر با آن مبارزه می کنید، بیماری های جدی قلبی یا کبدی دارید، فشار خون بالا دارید یا مشکلات میگرن دارید، استفاده از این قرص ها توصیه نمی شود. همچنین، برخی داروها مانند آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد تشنج ممکن است تأثیر مخربی بر روی اثربخشی قرص های ضد بارداری داشته باشند

آی‌ یو ‌دی هورمونی

آی یو دی (Hormonal IUD) هورمونی یکی از روش های پیشگیری از بارداری است که توسط پزشک یا کارشناس مامایی در داخل رحم کار گذاشته می شود. این دستگاه داخل رحمی مقدار کمی هورمون پروژستین را آزاد می کند تا از بارداری جلوگیری کند. آی یو دی هورمونی بسته به نوع دستگاه ممکن است تا ۳ تا ۶ سال در رحم باقی بماند. این روش ممکن است منجر به خونریزی نامنظم و لکه بینی در ۶ ماه اول استفاده شود و علاوه بر جلوگیری از بارداری، می تواند در کاهش درد پریودی و میزان خونریزی تأثیر داشته باشد. اما باید توجه داشت که آی یو دی محافظتی در برابر بیماری های منتقله از راه جنسی ندارد.

آمپول ضدبارداری

آمپول ضد بارداری (Birth Control Shot): این آمپول شامل هورمون پروژسترون مصنوعی است و به طور مداوم در ماهیچه باسن یا بازوی زنان تزریق می شود. این هورمون از تخمک گذاری جلوگیری می کند و طی ۱۲ هفته پس از تزریق آزاد می شود. لازم است هر ۱۲ تا ۱۴ هفته آمپول دپو را تجدید تزریق کنید. ممکن است این روش باعث خونریزی نامنظم در دوره ی پریودی شود و محافظت در برابر بیماری های منتقله از راه جنسی را فراهم نمی کند.

حلقه ضدبارداری واژینال

حلقه ضد بارداری واژینال (Vaginal Ring): در این روش از یک حلقه انعطاف پذیر پلاستیکی استفاده می شود که هورمون های استروژن و پروژستین را آزاد می کند تا از تخمک گذاری جلوگیری کند. این حلقه در واژن قرار می گیرد و هورمون ها به طور مداوم و پیوسته آزاد می شوند. این حلقه با ضخیم کردن مخاط دهانه رحم از حرکت آزادانه اسپرم ها جلوگیری می کند. حلقه واژینال باید تا ۳ هفته در واژن باقی بماند و در هفته پریودی باید برداشته شود. باید توجه داشت که این روش نیز محافظت در برابر بیماری های منتقله از راه جنسی را فراهم نمی کند.

میله ضدبارداری

(Birth Control Implant) در این روش، یک میله کوچک و انعطاف پذیر زیر پوست بازوی زنان قرار می گیرد و به همین دلیل به آن ایمپلنت ضدبارداری هم معروف است. این ریل هورمون پروژسترون را آزاد می کند. این هورمون از آزاد شدن تخمک از تخمدان جلوگیری می کند و باعث ضخیم شدن مخاط دهانه رحم می شود، که ورود اسپرم به رحم را مشکل می کند. مصرف این روش در ایران منسوخ شده است.

پچ ضدبارداری

پچ ضد بارداری (Birth Control Patch) پچ ضدبارداری روی پوست چسبانده می شود و از بارداری جلوگیری می کند. این پچ می تواند بر روی بازو، معده یا باسن قرار گیرد. ویژگی مهم این پچ، تولید هورمون های استروژن و پروژسترون است. معمولاً از این پچ تا ۳ هفته استفاده می شود، و در هفته چهارم پچ برداشته می شود تا پریود به صورت طبیعی اتفاق بیفتد. این روش دارای کارایی بالایی می باشد

پیشگیری اورژانسی ضد بارداری

پیشگیری اورژانسی از بارداری باید به یاد داشت که پیشگیری اورژانسی از بارداری یک روش منظم برای جلوگیری از بارداری نیست و تنها بعد از شکست روش های پیشگیری از بارداری مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع قرص با نام “قرص روز بعد” هم شناخته می شود. قرص های پیشگیری اورژانسی تنها ۳ تا ۴ بار در سال مورد استفاده قرار می گیرند و نباید بعد از هر رابطه جنسی از آن ها استفاده کرد، زیرا می تواند تعادل هورمونی خانم ها را تحت تأثیر قرار دهد. این نوع قرص ها معمولاً می توانند بین ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از رابطه جنسی مصرف شوند.

جلوگیری از بارداری با استفاده از روش های غیرهورمونی

در هر دو نوع روش هورمونی و روش‌های غیرهورمونی، کارایی هر گزینه نسبت به دیگری متفاوت است. بنابراین، مهم است که با شریک جنسی خود در مورد این موضوع بحث کنید و بهترین گزینه را بر اساس نیازهای شما انتخاب کنید.

کاندوم مردانه Male Condom

کاندوم مردانه یکی از انواع روش های مانع باروری و انتقال بیماری های مقاربتی می باشد. این وسیله یک مانع فیزیکی است که ورود اسپرم به داخل دستگاه تناسلی زن را متوقف می کند. برای استفاده از کاندوم مردانه، مرد باید آن را بر روی آلت تناسلی خود بپوشاند تا از ورود اسپرم به واژن زن جلوگیری کند. کاندوم های لاتکس از جمله رایج ترین نوع کاندوم ها هستند. این وسیله مانع انتقال بیماری های جنسی مانند HIV و سایر بیماری های مقاربتی نیز می شود. مهم بودن اصولی استفاده از کاندوم برای جلوگیری از ناخواسته باروری و انتقال بیماری ها نمی تواند تأکید کافی داشته باشد. از آنجا که کاندوم مردانه تنها یک بار قابل استفاده است، برای راحتی بیشتر می توان از ژل های مواد روان کننده بر پایه ی آب استفاده کرد. اما باید توجه داشت که از مواد روغنی مانند روغن ماساژ یا روغن بچه برای این منظور استفاده نشود، زیرا ممکن است باعث آسیب به کاندوم لاتکس شده و آن را ضعیف کند.

کاندوم زنانه Female Condom

کاندوم زنانه نیز یکی از روش های مانع باروری و انتقال بیماری های مقاربتی می باشد. این نوع کاندوم با ماده ای روان کننده بسته بندی شده است و می تواند تا ۸ ساعت قبل از مقاربت جنسی وارد واژن شود. کاندوم زنانه به جلوگیری از انتقال بیماری های مقاربتی و نیز باروری کمک می کند.

آی یو دی مسی Copper IUD

آی یو دی مسی یک نوع آی یو دی (IUD) است که از مس ساخته شده و از طریق آزادسازی مس به اسپرم ها آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد. این دستگاه از برخورد اسپرم با تخمک جلوگیری کرده و یکی از روش های بسیار موثر برای پیشگیری از بارداری است. استفاده از آی یو دی مسی ممکن است خونریزی در دوره قاعدگی را افزایش دهد. در عوض، آی یو دی هورمونی می تواند باعث کاهش یا متوقف شدن خونریزی قاعدگی شود. هر دو نوع IUD در دوران شیردهی ایمن هستند و تحت تأثیر سایر داروها قرار نمی گیرند. آی یو دی مسی می تواند تا ۵ تا ۱۰ سال در رحم باقی بماند، و پس از خارج کردن آن، امکان بارداری دوباره فراهم می شود.

دیافراگم جلوگیری از بارداری

دیافراگم وسیله ای کوچک و نرم از جنس سیلیکون است که شبیه به یک فنجان کم عمق است. این وسیله برای جلوگیری از ورود اسپرم به رحم از طریق واژن استفاده می شود. دیافراگم دارای یک حلقه محکم است که به دیواره ی لگن خاصره متصل می شود و از این طریق جای خود را می گیرد. همچنین، دیافراگم همانند کاندوم، موانعی فیزیکی برای انتقال اسپرم از مرد به تخمک زن ایجاد می کند.
استفاده از دیافراگم نیازمند توجه و دقت است. باید حداقل ۶ ساعت پس از رابطه جنسی در مکان خود باقی بماند. اما تا ۲۴ ساعت پس از رابطه جنسی باید آن را بیرون بیاورید و تمیز کنید. مهم است که دانسته باشید دیافراگم را می توانید بیش از یک بار استفاده کنید.
لازم به ذکر است که استفاده از دیافراگم جلوگیری از انتقال بیماری های منتقله از طریق رابطه جنسی نمی کند. بنابراین، در صورت نیاز به حفاظت از خود در برابر این بیماری ها، باید از روش های دیگر مثل کاندوم نیز استفاده کنید.

کاپ دهانه رحم

کاپ دهانه رحم، یا به عبارت دیگر “کلاهک دهانه رحم”، یک وسیله سیلیکونی است که برای جلوگیری از بارداری باید حداقل ۶ ساعت قبل از رابطه جنسی در واژن قرار گیرد. این وسیله گاهی به نام FemCap هم شناخته می شود. برای داشتن عملکرد بهتر، معمولاً کاپ دهانه رحم همراه با اسپرم کش ها مورد استفاده قرار می گیرد. اگر به درستی استفاده شود، کاپ دهانه رحم می تواند میزان اثربخشی در جلوگیری از بارداری را به میزانی بین ۷۱ تا ۸۶ درصد داشته باشد.